Yogyakarta en the mountain of fire “ Merapi volcan

Na 2,5 uur in een busje en een 7 uur durende trip met de treinrit all Indonesian style! Aangekomen in een groot maar toch rustig stadje Yogyakarta. We verbleven in het VIA VIA hostel, dat sustainable tourism promoot dus een met de natuur en veel producten zonder toevoegingen. Das natuurlijk allemaal leuk maar we hadden ook een top zwembad en een boom in onze badkamer die half buiten was dus dat was vet. 5 daagjes gebleven want was gewoon goed in “yogy”

De eerste dag hebben we wat rondgelopen naar de 2 grote pleinen die er waren. Het eerste was het kleinst dus we verwachten er niet te veel van maar als je iets van de indonesiers kan verwachten als ze iets doen gaan ze over de top. Dus we lopen naar het plein komt er veel geluid vanaf dus we hadden al zoiets hier is iets loos. Dus we gaan de bocht om en zien we een zee van licht en geluid onze kant op komen. Midden van het plein was leeg maar de straat rondom was vol met kleine trapautos vol met lichtkabels in de gekste kleuren en vormen: kippen, hello kitty, draken enz… bedenk het of ze hadden het ( check fb voor het fotobeeld erbij) en in ieder trapautotje konden we met zijn 4en in of natuurlijk 8 indonesiers. Dus de gekte achter gelaten op weg naar het grote plein waar het paleis van de sultan is. Onderweg nog wat spulletjes gekocht een pet van een baseballteam ( 40.000 3 eurie haha) en een broek voor 20.000☺
Op het grote plein was het nog een groter gekkenhuis, er was namelijk een kermis aan de gang. En als we dachten dat het niet harder kon of meer gekleurd met lichtjes…. Over the top….atracties met meer licht dan er ooit is geweest en iedere atractie leek te proberen over de ander heen te gaan met muziek en bas en de rest. Ongelofelijk. Veel atracties gingen op agregatoren of gewoon zelf met een trapmechanisme waarbij iemand op een fiets zit en de kinderen gaan erin en hij begint te fietsen hahah nog nooit zo iets grappigs gezien, ik zie het al voor me met jamilla, roy nog een keer, nog een keer, nog een keer, nog een keer.
Terug toch maar een fietstaxi genomen want was toch stiekem al wat laat geworden.

De volgende dag werd het toppunt van tot nu toe met de beklimming van de Merapi vulkaan! En we wisten dat het een moeilijke zou worden maar het was echt zwaar! We vetrokken om 22.00 met een busje naar het startpunt van de trekking vanwaar de tocht om 1 uur zou beginnen. Van te voren wel nog een dutje gedaan en de rest van de dag ook niet veel dus met frisse benen begonnen we de berg te beklimmen we starten op ongeveer 1800 meter op weg naar een hoogte van 2900 en een beetje met een lengte van ongeveer 6 tot 6,5 km. ons streven was 05.10 voor de zonsopgang! Na een lange 4 uur bergop over rotsen, jungle, boomstronken en modderpaadjes ons welverdiende eindpunt bereikt de top van een van de actieftste vulkanen in the ring of fire. Uitzicht was adembenemend en de zonsopgang super, na een tijdje te hebben genoten van alle impressies weer op weg naar beneden. En gvd wat was dat zwaar! Ongelofelijk alles deed pijn en het koste bijna 3 uur om terug te lopen en ze konden ons allemaal opvegen in de bus stoppen naar het ontbijt slepen voor bananapannekoeken waarna we ons weer menselijk begonnen te voelen. Aangekomen in het hostel het zwembad ingevlogen voor een verfrissende duik en verder die dag niets gedaan! De volgende dag weer vroeg op voor de toeristentocht naar de tempels van boroburdur (bromo) en prangbanam (Pranga). Samen met zijn 5en een taxi geregeld die ons zou rondrijden. Eerst naar bromo, met zijn boedistische stijl wat best indrukwekkend was, helemaal omdat het veel contructie werk is geweest om hem weer in oude glorie te herstellen. Het heeft namelijk veel te verduren gehad door de eeuwen van alle aarbevingen en vulkaanuitbarstingen. Deze hebben pranga namelijk volledig in de as verstopt en door elkaar geschud. Pranga lag in tienduizenden stukken toen een nederlandse archeoloog hem vond vele jaren geleden. Toen in het knutsel en puzzelwerk begonnen, in tegenstelling tot bromo zijn hier wel nieuwe stenen gebruik om een deel van de tempels te herbouwen. Het zijn beide een must see and do want ze vormen het hart van een beschaving vele jaren geleden. De pranga tempels lijken op die van Ankor watt in cambodja wat ik wel heel speciaal vind omdat het betekend dat er wel degelijk contacten waren tussen de verschillende beschavingen in deze tijden.
De laatste dag voor onze reis naar malang ( weer 7 uur in de trein )heb ik een rustdagje genomen en zijn angela en alex de stad verder gaan onderzoeken en naar een dansvoorstelling gaan kijken. Samen zijn we gaan uiteten bij een leuk pasta pizza tenta mamma mia, echt een aanrader.
Malang was verder niets omdat de bromo vulkaan gesloten was vanwege verhoogde activiteit dus alleen geslapen in het makongo hostel, boven het Ellios hotel. Best prima met een goed uitzicht maar er waren veel beestjes overal dusja goed voor een nachtje maar niet meer en ook de dorms waren super raar en zoals alex het omschreef gemaakt als het spelletje tetris. Dat betekend dat ze half overelkaar gestapeld waren met weinig ruimte dus het hoofd was vrij en de benen gingen onder het bed van de ander door en dan 4 hoog.
Toen weer door voor weer een 8 uur durende treintrip naar bungawungi waar onze tocht gaat beginnen naar het Iljen plateau. Waar de sulphur gassen ons tegemoet zullen komen en het blauwe vuur uit de lucht zal vallen!