De verborgen sectie

Piep piep……..piep piep……je slaat om je heen……piep piep……..waar is dat stomme ding….met slaperige ogen zoek ik het lampje naast mijn bed. Shit mijn gsm ligt op de tafel, even twijfel ik nog of ik hem gewoon laat doorpiepen of dat ik toch ff opsta om hem uit te drukken…..ik besluit te blijven liggen met mijn kussen over mijn oren.

Bonk Bonk….Roy 10 min vertrekken we. Niet meer nadenken, mezelf onder de douche slepen…aaah die is lekker warm…Krijg de eerste stralen van dat koude water tegen me aan en ben gelijk wakker. Pff dat gaat wat worden vandaag. Ik bedank de Baco van gisteren en stap onder de douche uit. Hop afdrogen, botterhammetje maken, glaasje taxi, tandjes poetsen, kleertjes aan. Oh shit nu pas kleren aan gedaan. Dacht al wat kijken die huisgenoten raar.

We stappen alle 5 in een eigenlijk veel te kleine auto en gaan op weg. Niels zit aan het stuur en Thijs navigeert aan de hand van een eeuwenoude routekaart. Achterin zitten mark, Rob en ik. Wat we op dat moment nog niet wisten, was dat dit een gedenkwaardige dag zou worden…..

Niels start de auto en we zijn op weg, de routekaart stuurt ons alle kanten op, maar wij wisten ( na bestudering van oude kaarten in een verborgen sectie van de bibliotheek van Willemstad dat we het westen moesten aanhouden. Aan de wegen konden we al zien dat deze route niet vaak werd gebruikt, allemaal gaten die een hele enkele keer waren opvult met wat stenen.
Na een flinke rit werd het tijd voor een rustpauze, we hadden gelezen over de schat van de heilige sint willibordes, dus toen we zijn kerk zagen kregen we allemaal dat gevoel van spanning in onze buik. We volgen de weg langs de kerk en gaan een hele slechte weg op, onze auto heeft het moeilijk en de onderkant van de auto heeft het zwaar….Kijk ik zie het einde roept een van de mannen en inderdaad, de weg houdt op en we zien een prachtig strand met palmbomen. We stappen uit en rennen naar het verlaten strand…..we zijn bijna in het water, hoor ik rob zeggen…huh mensen….een snack….we kijken elkaar aan en denken allemaal hetzelfde: misschien hadden we toch maar een gewone kaart moeten kopen.

Maar zoals ieder nadeel ook zijn voordeel heeft, gaan we eerst naar de snack, doe ons 5 amstel bright en wat snorkelsetjes ( waren we weer eens vergeten ). Spullen aan en uitzwemmen naar het rif want volgens de coördinaten zou hier ergens een kist moeten liggen. Na een uur te hebben gezocht en gespeeld met onze onderwatercamera ziet Thijs iets liggen dat op een kist lijkt…..hij duikt maar komt er niet bij hij is te diep. Alle 5 proberen we tot ik het net haal de kist open en een lege oude fles rum vind. Doodop komen we aan bij het strand, voldaan over onze vondst. Het blijkt weer een oude kaart te zijn maar het lijkt een betere. Na een korte stop bij de snack weer naar de auto en we zijn weer op weg. ( dit keer de beteren weg maar genomen ) We volgen de kust en zien de golven in de verte al tegen de kust slaan….de Shete Boca’s. Heel indrukwekkend we zien een zijweggetje en volgen de bordjes Boca’s. Onder slagbomen door, staat er iemand op ons te wachten, Thijs draait zijn raampje open. Zegt die man wiltuwatterijden…..huh zegt Thijs nee ik hoef geen batterijen. Jullie moeten betalen zegt die andere weer. Ja dat weten we zegt Thijs. Is 3 gulden pp. Dus 15 gulden zegt Thijs, nee zegt die andere doe maar 3 x betalen!
Kunnen overal rijden vraagt Niels, overal zegt ie alleen niet rechts veel modder. Niels rijdt geeft gas en zegt, ik denk dat we wel rechts kunnen. Dus wij toch toch naar rechts en zien die man in de achteruitkijk spiegel al schudden met zijn hoofd. Het eerste stuk bleek echt goed begaanbaar. Tot we bij een heuveltje aankwamen en we een andere auto vast zien zitten in de modder. Zo te zien waren ze al een tijdje bezig met het eruit krijgen van de auto. Ben blij dat jullie erin zitten en niet wij, thanx. Gelukig konden ze er nog om lachen. Wij niet eigenwijs gedaan en toch maar terug gereden, naar een andere uitkijkpunt gelopen waar we op de foto wilden met de golven die tegen de rotsen kletterden. We bleken hier niet goed in want na een foto of 130 hadden we er misschien 4 goede tussen zitten. Al bleek de fotoserie toch een succes omdat we allemaal gekke bewegingen maakte en je dat als een filmpje kon afspelen als je snel genoeg verder drukte. Na flink gespeeld te hebben terug op weg naar de auto, na een kort jungletochtje door een beekje bij de auto aangekomen, was al aardig donker geworden. Niels ziet dan wat minder, maar we dachten dat kan wel, Aangezien de weg vol gaten zat, was het in het donker een flinke uitdaging om zonder schade weg te komen. Alles ging goed, tot we een bergje af moesten rijden en als we rechts waren blijven was er niets gebeurt….krrrak…shit we zitten ook vast. We gaan kijken, shit rechtervoorwiel, Wat doen we achteruit o volle bak vooruit. Ja achteruit maken we het zowieso stuk dus maar vooruit. Poging 1 mislukte nog maar met wat extra gas bleek het toch te lukken. Resultaat bumper zit iets losser, maar dat is toch beter voor de wegligging en die spatlap en een stukje kap hebben we niet nodig om te rijden. Niels en Thijs waren al vaker onderdelen verloren dus ze vonden maar dat die autofabrikanten zeker 20kilo konden besparen op onderdelen die je eigenlijk toch niet nodig had. De verdere terugreis verliep soepel en zonder al te grote problemen. Een mooie dag lieve kijkbuiskinderen, en nu allemaal oogjes dicht1


Ps. het moraal van het verhaal, alle goede verhalen hebben een lege fles rum er in zitten. Zonder een lege fles rum kan het verhaal niet goed zijn!