De laatste dagen in de Fillipijnen...

Ogen gaan langzaam open, kletterende tikjes tegen de ramen, is nog vrij donker in de kamer maar toch al 9 uur. Ben toch wel nieuwsgierig naar wat dat lawaai maakt, doe de deur van het balkon open en zie tot mijn verbazing dat de hele straat ondergelopen is als je naar rechts kijkt alleen maar auto’s die zich een weg proberen te banen door de waterstroom. Aan de linkerkant daarentegen hebben ze er geen last van omdat die weg wat omhoog loopt. Voor onze kamer komt een vrachtwagentje vast te zitten en scooters proberen zich al verder duwend met hun voeten er ook door heen te vechten. Hoewel wij er totaal geen last van hebben gehad, alleen dan dat we niet met de ferry overkonden varen, blijkt dat dit toch geen normaal typhoontje is geweest die wel vaker voorkomt. Blijken ruim 600 mensen in de gehele Filipijnen te zijn omgekomen en een nog onbekend aantal vermisten. Eigenlijk is het heel logisch dat de problemen best groot waren, want de meeste mensen die het noodlot trof, woonden in kleine, schamele houten hutjes langs de rivieroevers en als dan het water van boven blijft komen samen met de regenval vanuit de bergen die naar de zee wil stromen is de optelsom snel gemaakt. Hoe triest deze dan ook mag zijn! Gelukkig was al het water halverwege de middag al weg en gingen wij naar de Robinsson shopping mall. Onderweg zagen we wel de ravage van de storm, met veel rommel op de straten en zelfs een aantal gezonken boten waarvan een grote! Maar wij hebben er totaal niets van gemerkt.
De shoppingmalls hier zijn ideaal als je een paar uurtjes terug wil naar een soort van westers gevoel en weg wil van het eten van hier. Hoewel het eten beter en goedkoper is geworden naarmate we meer naar het midden van het land zijn gekomen.
De reis van Damuguete naar Moalboal was een makkie, motocycle naar de pier (30pp) boot (62pp), motocycle naar busstation (35pp) bus naar Moalboal ( 70pp) Motocycle naar strandhutje (35pp) mooi hutje met terras, met zwembad en vlakbij de trap naar de zee (475pp) Vier uur verder en we lagen te plonzen. Het stadje is maar klein en is eigenlijk 1 lange straat langs de kust, met veel duikshops, restaurants, barretjes en wat mini winkeltjes. Het duiken is waarom mensen hier zijn en dat was het voor mij toch wel waard! Ondanks dat de duik vrij onrustig was hebben we echt een grote frogfish gezien die zich aan het koraal vastplakt en bijna niet opvalt en een hele grote school sardientjes volgens mij wel tienduizenden als het er niet meer waren. We doken op het Pescador eiland voorlangs en aan de oostkust ervan kwamen ze als een donkere wolk boven ons te hangen. Door elkaar zwemmend als een typhoon onderwater, allerlei vormen aannemend die zelfs de grootste beesten zouden kunnen afschrikken. Verder was de duik wel ok, maar nu weet ik wel hoe een idioot van een andere duiker een duik kan verpesten. Hij ging te diep waardoor we de muur van het eiland met het koraal “misten” en op de bodem (27meter ofzo) niet echt veel te zien was omdat de zon de koralen niet echt verlichtte. Dat bleek ook wel want toen we tegen het einde van de duik naar 15/18 meter gingen het koraal beter tot zijn recht kwam en er meer vissen te zien waren. Typisch geval van ik wil heel diep duiken want ik moet iets compenseren, beetje jammer! Maar niet te lang getreurd want patje heeft weer vele mooie fotos gemaakt die hij vast weer met jullie wil delen.
In moal boal was het lekker toeven, zwembadje met krukjes in het water zodat je savonds lekker in het water een bacotje kon drinken met zijn allen. Het leukste was dat Joost jarig was en we voor hem een soort van cake/taart hadden gekocht met 30 kaarsjes. Uiteraard werd de verjaardag goed gevierd eerst in het restaurantje en erna in de karaokebar waar het liedje Wonderwall ten gehoren werd gebracht. Aangezien de fles rum met genoeg cola rond de 6 euro kosten leek het net alsof Joost en ik de echte zangers waren van het nummer, zeker toen we een score kregen van 98% ( het geluk was aan onze zijde het is niet gefilmd dus bewijs maar eens dat het niet goed klonk!)
De dag erna zijn we met de scooter naar de watervallen gereden, moet zeggen dat het was heel mooi! Het eerste gedeelte was heel toeristisch maar je kon helemaal doorlopen naar boven om dieper de jungle in te gaan om bij de wat afgelegenere meertjes en watervallen te komen. De terugweg was relax lekker langs de kust, maar wel pijn aan de billen van het lange zitten dus die massage was dit keer wel verdient!
De 21e vertrokken we naar Bohol, Alona beach. De trip begon wat laat en we dachten de boot niet meer te halen maar doordatde medelimbo’s ook naar Cebu moesten konden we met de taxi! De boot ruim op tijd gehaald, hij vertrok om 6 ipv half 5 wat ze ons hadden verteld. Dus nog tijd voor een massage in de wachthal door blinde mensen die een schouder, arm en hoofdmassage deden voor een half uur, tegen het torenhoge tarief van 1 euro 20! Laat aangekomen in bohol de taxi naar ons hotel ( Bohol divers resort ) beetje afgelegen van de rest maar alles ligt hier op max 10 min lopen van elkaar. Patje heeft hier weer 5 duiken toegevoegd aan zijn totaal en ik eentje en een super mooi snorkeltochtje. Was een beetje ziek dus even rustig aan gedaan.
Laatste dag nu in bohol, waar het al de hele morgen regent( 26/12/2011) reizen we naar cebu om van daar met de vlieger naar Angeles te vliegen. Daar hebben we dan 1 volle dag en als het weer mee zit gaan we met een jeep een vulkaan op, maar alleen als het weer een beetje meezit want in de regen nog 2 uur te gaan lopen is het ook niet echt! We zullen zien anders is er vast iets wat we kunnen doen!

De reuzen gaan de filipijnen verlaten! In het land waar de wc’s te laag hangen, de stoelen in de bussen te kort op elkaar staan, waar je de hoofdgerechten twee keer kunt bestellen om genoeg te eten, de bedden te klein zijn waar de voeten aan het uiteinde eruit steken, de douchekop tot je kin komt, de spiegel je buik laat zien als je erin kijkt, de balken van het dak hangen te laag waardoor patje al een paar keer een bultje heeft opgelopen. Voordeel is wel dat we elkaar makkelijk vinden ook al staan 1000 flippo’s tussen ons in.
Roy is vanmorgen naar Kuala Lumpur vertrokken en Patje zit nu nog ergens op Dubai te wachten op zijn vlucht terug naar Nederland....

Tot zover de Filipijnen en volgende keer meer vanuit Singapore & Maleisië.

Ciao voor nu.

P.s. de foto's volgen binnen 24 uur... de internetverbinding is hier te traag.